Thank Godness You're Here İncelemesi - Reyt Good

Ortam ne olursa olsun, komedi doğru yapılması en zor şeydir. Nesnel olarak incelemek daha da zordur. Güldüğüm şeyler (osuruklar, kelime oyunları ve müstehcen şakalar) örneğin Skibidi Toilet'in meme seven bir hayranıyla aynı olmayacaktır. Komik olma mücadelesi, özellikle son yıllarda sürekli olarak kahkahalar sunmakta zorluk çeken video oyunları için daha da geçerlidir .

Komedi oyunlarını düşündüğümde, Monkey Island, Portal ve The Stanley Parable gibi aklıma hemen gelen birkaç oyun var, ancak bunlar bile evrensel olarak kabul görmüş değil. Sonra Borderlands , Bulletstorm ve High On Life gibi , mizahları hakkında hararetli tartışmalar başlatmadan bahsedemeyeceğiniz oyunlar var . Thank Godness You're Here de evrensel olmayacak, ancak aman Tanrım çok komik.

Thank Godness You're Here'da, açıklanamayan ticari sebeplerden ötürü küçük bir İngiliz kasabası olan Barnsworth'a (Yorkshire'daki Barnsley'den esinlenilmiştir) seyahat etmekle görevlendirilen limon şerbeti kafası olan aptal bir küçük iş adamını canlandırıyorsunuz . Belediye başkanıyla sohbet etmeyi beklerken, limon kafalı herifimiz kasabada dolaşıyor ve genellikle "Thank Godness You're Here" (Teşekkürler Buradasın) ifadesini söyleyen tuhaf sakinlerine 'yardım ediyor'.

Barnsworth'ta beceriksizce dolaşmak

Bu yardım, olukları temizlemek, bir futbol taraftarının bir fincan çay için biraz süt bulmasına yardım etmek ve en İngilizcesi, temel lezzetimiz olan Balık ve Sigara'yı yapmak için sigaraları balıkların ağızlarına atmak gibi temel günlük görevleri çözmek şeklinde gelir. Barnsworth'a ziyaretiniz, baloncukların akmasını sağlamak için bira fıçılarını salladığınızda yeterince sıradan başlar, ancak bir ineğin jakuzide üçlü ilişkiye girmesini ve tuhaf bir şekilde şiirsel bir et parçasına dalmasını izlediğinizde oldukça garipleşir. Temel olarak Don't Hug Me I'm Scared The Game'dir ve bu beni çok mutlu bir adam yapar.

İşler garipleştiğinde bile Thank Godness You're Here'ın oynanışı inanılmaz derecede basit, bulmacaları çoğunlukla doğru yere gitmek, biraz zıplamak ve görüş alanındaki her şeye tokat atmaktan oluşuyor. İngilizce ortamı ve paylaşılan yayıncısı sayesinde Untitled Goose Game ile bazı karşılaştırmalar gördüm, ancak bundan çok daha temel ve t'jennel simulator'a gitmeye daha çok benziyor (Yorkshire diline aşina olmayanlar için bu, sokakları keşfetmek anlamına geliyor).

Herhangi bir anda bilmeniz gereken tek şey, küçük sarı adamınızın bir sonraki kargaşaya nereye gideceğidir; bu, Barnsworth'un model köy havasının, sizi her zaman bir döngü etrafında doğrusal bir yönde iten samimi ve birbirine bağlı bir haritayla mükemmel bir şekilde yakalandığı düşünüldüğünde nispeten kolay bir görevdir. Uygun bulmacaların eksikliği biraz tekrara yol açsa da ve küçük harita bolca geri dönüş anlamına gelse de, bunların hepsi Thank Goodness You're Here'ın en iyi yanlarından biri olan şakalarına hizmet ediyor.

Mutlu Tokatlayıcılar

Thank Godness You're Here'ı açtığım ve anlaşılmaz bir Yerkshuh argo ile altyazıları açmayı teklif ettiği andan itibaren gülümsemeyi hiç bırakmadım. Mizah, bir baykuşun size bir ağaçtan kafiyeli tavsiyeler vermesi gibi absürt anlardan, Viz'de göreceğiniz, bir adamın süt şişesinin pantolonunun üzerinden patlarken utangaç bir şekilde "özür dilerim" demesi gibi daha küstah gevezeliklere kadar uzanıyor.

Komik Yorkshire aksanlarının ötesinde (kuzey aksanını doğru bir şekilde yakalayamayan Matt Berry hariç), Thank Goodness mükemmel görsel mizahı sayesinde sizi güldürmeyi başarıyor. Beano benzeri sanat tarzı sürekli büyüleyici ancak o sırıtış, "Roger bir çılgın" ve "köpekçilik yok" gibi şeyler söyleyen grafiti sayesinde kıkırdamalara dönüşüyor. On yaşında bir çocuğun mizah anlayışına sahip olmayan herkes için daha akıllıca olanlar var ancak kirli şakaları seviyorsanız (veya sadece İngilizseniz) burada iyi besleneceksiniz.

Şaşırtıcı bir şekilde, Thank Goodness'ın esprileri en çok sevdiğim şey değildi. Bunun yerine, aklımda kalan şey küçük kasaba İngiliz yaşamının sevgi dolu ve doğru tasviriydi. İngiltere'de gidebileceğiniz en güneyden geliyorum ama memleketim ile Barnsley arasındaki beş saatlik araba yolculuğuna rağmen Thank Goodness, sanki sonuma geri dönüş yolculuğu gibi hissettirmeyi başardı ve İngiltere'ye bir aşk mektubu kadar İngiltere'nin bir parodisi gibi hissettiriyor.

Tatlım, Neredeyse Evdeyim

Barnsworth'ta gittiğiniz her yerde, İngiltere'deki hayata dair içinizi ısıtacak ve nostaljik hissettirecek bir gönderme var; Ulusal Piyango maskotundan ve yılda bir kar yağdığı gün için sarı kum kutularından, JML'nin hiç bitmeyen yeni ürün tedariğine ve her sokağı süsleyen ikonik siyah ve sarı kutularımıza kadar. Büyüdüğüm yerden çoktan taşınmış olsam bile, Thank Goodness sanki hiç ayrılmamışım gibi hissettirmeyi başardı.

Coal Supper'ın Barnsworth'u herkesi Eastenders figüranları gibi göstererek İngiltere'ye dair basmakalıp göndermelerle doldurması kolay olurdu, ancak kasabayı otantik hissettirmek için gösterilen özen ve sevgi miktarı, onu bir oyunda gördüğüm İngiltere'nin en iyi temsili olarak öne çıkarıyor. Herkesin suratına (veya poposuna) tokat atmanıza izin veren bir oyunla bu kadar özdeşleşeceğimi beklemiyordum, ancak eve yaptığım nostaljik yolculuk için garip bir şekilde minnettarım.

Elbette, her eve dönüş yolculuğu gibi, sonsuza dek sürmüyor. Aslında Thank Godness You're Here yaklaşık üç saat gibi oldukça kısa bir oyun. Daha fazlasını istesem bile daha kısa bir deneyime karşı değilim, ancak sonu maalesef biraz ani hissettiriyor. İlk seferde kaçırmış olabileceğiniz esprileri yakalamaya çalışmanın en azından bir miktar tekrar oynanabilirliği var, ancak biraz daha fazlasını istemekten kendimi alamadım - en azından daha fazla çözünürlük, en azından sürdüğü süre boyunca harika olan bir oyundan daha fazlası.

Kısa uzunluğu ve basit oynanışına rağmen Thank Goodness yakın zamandaki en sevdiğim bağımsız oyunlardan biri olarak duruyor. Thank Goodness You're Here'nin sürekli kıkırdatan şakaları ve harika görsel mizahı harika, ancak İngiltere'nin şaşırtıcı derecede otantik ve içten yorumu beni onunla gururlandırdı.